De Zoektocht naar Geluk

We hebben gezien dat visies in de business wereld onmisbaar zijn. Ze geven richting, zorgen voor binding en zorgen voor energie binnen organisaties. Echter geldt het ook dat visies van belang zijn op persoonlijk gebied. Ieder individu heeft baadt bij een visie en is min of meer verloren zonder een visie. Zonder een visie zijn we doelloos hier op de aarde en ik ben van mening dat de mens geen wezen is die een doelloos bestaan aankan. Natuurlijk is er verschil in diepgang van de visie, dit heeft mede te maken met hoe gedetailleerd een visie is, hoe persoonlijk deze is en wat het tijdsbestek van de visie is. In deze blog zal ik mijn relatief diepgaande visie omschrijven, aangezien deze erg persoonlijk is en deze gaat over een tijdsbestek van 3 jaar.

Mijn visie over waar ik zal staan over 3 jaar:

‘’Ik wil waarde creëren in de maatschappij. Concepten creëren, op basis van een probleem/een negatieve emotie/een frictie bij mensen, wat hier als oplossing voor dient. Ik wil betekenisvol zijn voor mensen en mensen werkelijk kunnen helpen. Iets creëren waardoor mensen gelukkig worden.’’

Hoe deze visie bij mij tot stand is gekomen is een heel proces geweest van zelfontdekking. Vorig jaar heb ik een video gemaakt waarin ik beschrijf hoe dit proces bij mij zich heeft voltrokken. Deze video heb ik ‘De zoektocht naar Geluk’ genoemd en beschrijft hoe ik door een ingrijpende gebeurtenis aan het denken werd gezet om werkelijk op zoek te gaan naar waar ik gelukkig van word. En gelukkig, dat wordt ik, door het doen van bovenstaande visie en alles wat daarbij hoort. Ja, mijn visie is abstract en wellicht een tikkeltje filosofisch (typisch mij) maar het fijne is dat –zolang ik dingen kan doen waarin ik bijdraag aan bovenstaande visie- het niet uitmaakt in welke omgeving ik dit doe. Vandaar de abstractheid van mijn visie.

Nog elke dag ben ik bezig met mezelf leren om te streven naar mijn visie en niet terug te vallen in oude, aangeleerde patronen. Nog elke dag ben ik bezig mezelf de spiegel voor te houden en te zorgen dat ik de lat niet te hoog leg. Mijn stage is een waardevol moment geweest in mijn leven wat dat betreft. Ik heb hier twee ‘golden rules’ geleerd, mede door de fantastische stagebegeleider (dat woord doet afbreuk aan zijn begeleiding, ik noem hem eerder mijn coach). Deze regels helpen mij te streven naar mijn visie en te zorgen dat ik hierbij mijzelf niet in de weg sta. Ik heb deze regels voor mijzelf daarom ook omgezet naar leerdoelen:

L E E R D O E L # 1 ' n i e t m a x i m a a l , m a a r o p t i m a a l . '

Ik ben altijd iemand geweest die het beste uit zichzelf wil halen. De lat hoog leggen, presteren en

werk leveren waar je trots op bent. Om dit te bereiken bedacht ik voor mijzelf op voorhand altijd een

aanpak waarbij ik maximaal uit het traject kan halen wat erin zit, ookwel ‘een pad naar het wat ik

beschouwde als succes’. Dit pad geeft houvast, maar het kan zich ook ontwikkelen tot een enorme

blokkade. Wanneer er immers dingen gebeuren die je niet had verwacht, obstakels op je pad waarop

je niet had gerekend, krijg je onrust en stress. Kortom, je bent niet meer flexibel.

Deze obstakels op mijn pad kwamen tijdens mijn stageperiode in de vorm van het verslechteren van

mijn gezondheid. Dit was erg frustrerend, ik had hier immers geen controle over en het belemmerde

mij om 'mijn uitgestippelde pad naar succes' te bewandelen. Voor mijn gevoel kon ik niet uit mijn

stage halen wat erin zit en dit is balen. Zeker wanneer je het zo naar je zin hebt bij het bedrijf.

Ik heb inmiddels geleerd dat ‘het pad naar succes’ zoals ik die zelf uitstippel, een illusie is. Ten eerste

heb je immers nooit controle over innovatietrajecten, hoe graag we dan ook zouden willen. Ten

tweede is het een illusie omdat ik inmiddels inzie dat succes niet van te voren te definiëren en te

bepalen is. Succes is iets wat voorkomt uit vallen en opstaan tijdens het proces en uiteindelijk iets

ontwikkelen dat een toegevoegde waarde biedt voor de doelgroep. Het is dus het pad wat het succes

bepaald en niet het te willen behalen succes dat het pad bepaald.

Ik heb geleerd dat wanneer je deze illusie van controle probeert los te laten en je accepteert dat

zaken waarschijnlijk anders lopen dan je had verwacht, je veel flexibeler wordt. En niet alleen dat.. Ik

heb ook ervaren dat wanneer je in staat bent dat te doen, zich vanuit de omgeving oplossingen

aandienen die achteraf gezien veel geschikter zijn dan het pad wat jij op voorhand had uitgestippeld.

Echter zie je nu deze kansen pas, omdat je niet krampachtig vast houdt aan je eigen pad.

Vandaar dat ik in de E-fase niet wil streven naar maximaal. Dat woord beklemd en benauwd en zorgt

ervoor dat je behoefte hebt aan houvast en controle, wat je blind maakt voor andere kansen die zich

voordoen. Ik wil streven naar optimaal. Creatief inspelen op blokkades die op mijn pad liggen, om me

heen kijken naar andere kansen en mezelf afvragen: ‘Is deze situatie zoals ik het van te voren had

verwacht?' 'Nee.' 'Is deze optie zoals ik het van te voren had bedacht?' 'Nee.' 'Geeft deze actie toch

het gewenste resultaat, al is dat op een andere manier? Of geeft deze actie een ander resultaat, wat

wellicht verrassende kansen biedt?' Ja? Dan doe het!

School is nog een veilige omgeving om te falen en te leren van je fouten. Enkel daarvan groei je. Dus:

men leert niet van een al uitgedacht pad krampachtig bewandelen, enkel van op je bek gaan op een

nog niet eerder bewandeld pad.

L E E R D O E L # 2 ' j e b e n t j e h o u d i n g , n i e t j e r e s u l t a a t . '

Ik heb altijd de veronderstelling gehad dat ik mijn resultaat ben. Ik ben wat ik oplever. Ik ben mijn

werk, mijn concepten, mijn cijfers, mijn resultaten. Ik stopte mijn hart en ziel in mijn werk want

immers; als mijn werk zou falen of niet goed genoeg zou zijn dan zou ik indirect mijzelf ook slecht

voelen omdat ik mijzelf identificeer met mijn werk. Ik denk dat dit deels komt door hoe ik als persoon

ben en deels doordat we nu in een maatschappij leven waarin deze denkwijze erg wordt

gestimuleerd.

Doordat mijn gezondheid mij in de steek liet tijdens momenten van mijn stage voelde dat erg

vervelend. Op deze manier kon ik niet alles geven, waardoor mijn resultaat niet maximaal zou zijn en

dit gaf mij een vervelend gevoel. Immers ben ik mijn resultaat.

Echter ervoer ik zo veel begrip vanuit mijn omgeving, met name mijn stagebegeleider Wang. Dit

verwarde mij. Hoe kon men nog zoveel vertrouwen in mij hebben en zoveel begrip tonen als ik voor

mijn gevoel helemaal niks had opgeleverd?

Wang leerde mij dat ik niet mijn resultaat ben. Er zit eerst nog een level tussen. Je bent immers iets

waar je veel meer controle over hebt omdat het rechtstreeks uit jou voorkomt: je houding. Ondanks

mijn gezondheid bleef ik betrokken en open communiceren, mijn doorzettingsvermogen zwakte niet

af en ik hield mijn verantwoordelijkheid, liefde en voldoening voor het werk. Wang hield begrip en

vertrouwen in mij omdat mijn houding aan hem genoeg bewees, gaf hij aan.

Zo leerde ik dat ik op de eerste plaats mijn houding ben en pas daarna, indirect, mijn resultaat.

Houding heb je direct de controle over en resultaat niet omdat dat afhankelijk is van vele externe

factoren. Daarom is het enkel frustrerend wanneer je jezelf identificeert met je resultaat.

De belangrijkste les hieruit, wat ik wil meenemen naar de E-fase, is dat wanneer je houding positief is

(definitie: een houding die bijdraagt aan het streven naar optimaal, zie vorige leerdoel) je resultaat

altijd goed is. Of het in mijn ogen nu een geweldig resultaat is of het is grandioos mislukt, een

resultaat is uiteindelijk nooit goed of slecht omdat het je in alle gevallen waardevolle lessen leert en

inzichten geeft.

Hieronder de tekening van waar ik wil staan. Enerzijds met een vergrootglas in de hand, zoekend naar problemen en fricties in de maatschappij en deze tot in de diepte begrijpen en doorgronden. In de andere hand mijn concept, mijn waarde propositie, mijn ‘cadeautje’ naar mijn doelgroep ter oplossing van hun probleem. Zodat zij gelukkig worden en ik de wereld een klein beetje beter kan maken.